Πολύ σωστά το ΚΚΕ συνδέει το ζήτημα της οικογένειας και το ζήτημα της συμβίωσης με την ταξική κοινωνική φύση των πραγμάτων. Η απάντηση όμως που δίνει δεν υπερβαίνει την ταξική φύση των πραγμάτων, το οικογενειακό καταμερισμό, απεναντίας αναπαράγει τον κοινωνικό ρατσισμό.
Η απάντηση που δίνει υπολείπεται ακόμη και του βιβλίου του Ενγκελς για την συσχέτιση οικογένειας- κράτους- ιδιοκτησίας. Αντί να προχωρήσει την σκέψη σε ακόμη καθολικότερες μορφές χειραφέτησης το στενεύει σε διατυπώσεις του στυλ: «Με τη διαμόρφωση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, οπωσδήποτε θα διαμορφωθεί νέος τύπος συμβίωσης, ως σχετικά σταθερής ετεροφυλικής σχέσης και αναπαραγωγής. Βασικό στοιχείο θα είναι η ισοτιμία της γυναίκας, η απελευθέρωσή της από τη σκλαβιά του ατομικού νοικοκυριού, η απαλλαγή της από την αποκλειστική ευθύνη στην ανατροφή των παιδιών, η εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου για την ισότιμη συμμετοχή της στην οργάνωση και διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής, με μέτρα προστασίας της υγείας της, παίρνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες που προκύπτουν από τη μητρότητα.»
Το πρόβλημα βρίσκεται στην πρόταση: «Με τη διαμόρφωση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, οπωσδήποτε θα διαμορφωθεί νέος τύπος συμβίωσης, ως σχετικά σταθερής ετεροφυλικής σχέσης και αναπαραγωγής.» Σχετικά σταθερής, δηλαδή θα απαγορεύονται- δια νόμου, δια ροπάλου ή ντιρεκτίβας- οι πολυγαμικές ετερο/ ομο/ σχέσεις.
Και ακόμη χειρότερο μια σχέση που θα συνδέεται με την αναπαραγωγή. Λες και καθήκον μιας σχέσης είναι η αναπαραγωγή του είδους. Λες και η αναπαραγωγή του είδους είναι οικογενειακό καθήκον των ετερόφυλων ζευγαριών με την κοινωνία να υποβοηθά την μητέρα σε αυτό το ρόλο. Λες και στο σοσιαλισμό – κομουνισμό τα παιδιά που θα γεννιούνται- με όποιο τρόπο γεννηθούν- δεν θα ανήκουν σε όλους, δεν θα ανήκουν στην κοινότητα μέχρι την ημέρα που θα ενταχθούν σε αυτή ως ισότητα ενεργά μέλη της.
Κατά συνέπεια η σεξουαλική ταυτότητα του καθενός, ο τρόπος που θα επιλέξει να ζει, με όποιον η όποια επιλέξει να ζει η να εκφραστεί ερωτικά και όχι μόνο σε αυτό το επίπεδο θα είναι εντελώς άσχετος με το ζήτημα της αναπαραγωγής. Δηλαδή θα επιτρέπονται όλες οι μορφές ερωτικής έκφρασης και συμβίωσης με ίσα δικαιώματα σε όλους και για όλα. Με την αναπαραγωγή να είναι δικαίωμα του καθενός ή της καθεμιάς με το οποιοδήποτε τρόπο η βιολογική φύση ή η επιστήμη επιτρέπει. Και από την στιγμή που σχεδόν τα πάντα θα είναι κοινά και ιδιαίτερα και η ανατροφή των παιδιών θα αποκτήσει ένα τέτοιο χαρακτήρα. Μες στην κοινότητα των κοινών με έμφαση την καθολική ελευθερία του καθενός, που δεν είναι πάρα η βάση της καθολικής ελευθερίας της κοινότητας.
Αυτό συνεπάγεται πως οι κομμουνιστές θα έπρεπε να αγωνίζονται από τα σήμερα για την ισότιμη θεσμοθέτηση όλων των μορφών των σχέσεων και των συμβιώσεων. Αγωνιζόμενοι για να σπάσουν όλες τις μορφές του ρατσισμού και όχι να τις αναπαράγουν με ιδεολογήματα πως η ομοφυλοφιλία είναι παράγωγο του καπιταλισμού, έλεος!!!!
πηγή: argiros.net
Για άλλη μια φορά μια σκόπιμη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Το ΚΚΕ καταδικάζει κάθε μορφής ρατσισμό
2) Ο καθένας έχει δικαίωμα στη διαφορετικότητα, στην ελεύθερη επιλογή ερωτικού συντρόφου και σεξουαλικών προτιμήσεων καθώς και να συμβιώνει με όποιων και όσους γουστάρει. Σε καμία περίπτωση όμως οι σεξουαλικές προτιμήσεις δεν μπορεί να χαρακτηρίζονται ως προοδευτικότητα και επαναστατική πράξη.
3) Σαφώς και οι οικογένεια εξελίσσεται ακόμα και μέσα στον καπιταλισμό. Έτσι από τις πολυπυρηνικές οικογένειες των αρχών του 20ου αιώνα (περισσότερα αδέλφια παντρεμένα, με ή χωρίς τους γονείς τους συμβιώνουν κάτω από την ίδια στέγη, συνεργάζονται και καταναλώνουν από κοινού) ως τη σύγχρονη μορφή οικογένειας.
4)Σαφώς πρέπει να υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που να λύνει τα προβλήματα των ομόφυλων ζευγαριών (όπως και των ετερόφυλων)
5) το ζητούμενο είναι ότι η οικογένεια πρέπει να αντιμετωπίζεται από τη σκοπιά των παιδιών.Το σύμφωνο συμβίωσης (που νομικά έχει την ίδια ισχύ με την οικογένεια)πρέπει να εντοπίζεται από τη πλευρά των παιδιών καθώς ανοίγει δρόμο για την υιοθεσία ή και απόκτηση (με τη βοήθεια της επιστήμης) παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά. Φαντάσου οικογένειες που που τα παιδιά θα έχουν δύο πατεράδες ή δύο μανάδες.
6) Δεν πρέπει να πέφτουμε στη παγίδα ότι η κυβέρνηση (και τα άλλα αστικά κόμματα) ενδιαφέρονται και αγωνιούν για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων τη ώρα που περιορίζουν τα φάρμακα στους οροθετικούς (που συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι ομοφυλόφιλοι). Αντιθετα πρέπει να μας προβληματίζει
Αυτά κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.