ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΒΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΔΙΠΟΛΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΣΙΠΡΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΛΛΙΠΟΒΑΡΗΣ Ο ΥΠΕΡ-ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Αν υπήρχαν κάποιοι που περίμεναν να γίνουν κατά τι σοφότεροι για το ασφαλιστικό και να στραγγίξουν σταγόνες αισιοδοξίας για την αντιμετώπιση του εκρηκτικού, κοινωνικού προβλήματος από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, θα πρέπει να απογοητεύτηκαν οικτρά. Όσοι ήταν αρκετά (θα λέγαμε, μαζοχιστικά) υπομονετικοί για να ξενυχτήσουν στις μικρές τους οθόνες, παρακολούθησαν μια συζήτηση άνευ χειροπιαστού αντικειμένου, αφού η κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει καν νομοσχέδιο στη Βουλή. Μόνος προφανής στόχος, κοινός για τους Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη, ήταν να λειτουργήσει η χθεσινή, θεατρική “αναμέτρηση” ως επίσημη πρεμιέρα του νέου διπολισμού που επιχειρείται να στηθεί, στο κοινό και για τους δύο πρωταγωνιστές έδαφος των μνημονίων.

Όπως συμβαίνει κατά κανόνα στον κινηματογράφο, τα “νούμερο δύο” απογοητεύουν όσους είχαν γοητευθεί από την αρχική υπερπαραγωγή. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε ως κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου, δημαγωγώντας με πυροτεχνήματα κοινωνικής ευαισθησίας τη στιγμή που η πολιτική του προκαλεί στις εργαζόμενες τάξεις αισθήματα που κυμαίνονται ανάμεσα στην οργή και την απελπισία. Απέναντί του είχε την τύχη να έχει έναν Κυριάκο Μητσοτάκη όχι απλώς κακέκτυπο, αλλά αδύναμη σκιά του πατέρα του, πολιτικά ελλιποβαρή, μέσα στις τεχνοκρατικές πιρουέτες και τις αγγλικουρίες του, που απλώς τόνιζαν με τον πιο έντονο τρόπο το προφίλ του πορφυρογέννητου εκπροσώπου των ελληνικών ελίτ και της ξένης επιτροπείας.

Γέλασαν τα χείλη κάθε πικραμένου όταν ο νέος αρχηγός της ΝΔ ισχυρίστηκε στα σοβαρά ότι το ασφαλιστικό ήταν βιώσιμο μέχρι το... 2060 όταν ανέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και ότι όλα τα προβλήματα οφείλονται στο δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού και το προδομένο ΟΧΙ του ελληνικού λαού. Ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να εξοργίσει ακόμη και τμήμα των συντηρητικών πολιτών όταν υπερασπίστηκε τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος (δηλαδή, τον ακρωτηριασμό με προοπτική κατάργησης) των επικουρικών συντάξεων και πρότεινε την κρατική ληστεία των αγροτών με συμψηφισμό επιδοτήσεων-οφειλών, την ακύρωση των γλίσχρων αυξήσεων μισθών δημοσίων υπαλλήλων, περαιτέρω απολύσεις και περικοπές δαπανών στο δημόσιο. Με το δίκιο του ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε, στη δευτερολογία του, την ευγνωμοσύνη του στον Κυριάκο Μητσοτάκη για μια τέτοιου είδους, αυτοχειριαστικά νεοφιλελεύθερη “αντιπολίτευση” που του επιτρέπει να επικαλείται στους ψηφοφόρους του τον γνώριμο μπαμπούλα της ρεβανσιστικής Δεξιάς.

Πέραν της “αντιδεξιάς” δημαγωγίας του, όμως, ο πρωθυπουργός δεν είχε καμία ελπίδα να προσφέρει στους πολίτες που υποφέρουν ή ακόμη και στους βουλευτές του που δυσφορούν. Ισχυρίστηκε ότι οι “μεταρρυθμίσεις” Κατρούγκαλου είναι αναγκαίες γιατί διαφορετικά η κοινωνική ασφάλιση θα οδεύσει σύντομα προς την καταστροφή, για να δικαιολογήσει μια πολιτική που καθιστά, υποτίθεται, “βιώσιμο” το ασφαλιστικό κάνοντας το βίο αβίωτο για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Εξέφρασε το “παράπονο” ότι οι αγρότες δεν προσέρχονται σε “διάλογο” για να συζητήσουν με ποιο τρόπο θα τους στύψουν καλύτερα, χωρίς να αποσύρει το εκτρωματικό σχέδιο Κατρούγκαλου – ένα φτηνό προπαγανδιστικό τρικ με μόνο στόχο την εκτόνωση των αγροτικών κινητοποιήσεων χωρίς καμία απολύτως δέσμευση από την πλευρά του. Κατηγόρησε τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι “δεν βάζει πλάτη” για την ψήφιση του ασφαλιστικού, ώστε να δώσει στους δανειστές τα 1,8 δισ. από τον περιορισμό της ασφαλιστικής δαπάνης που προβλέπεται μόνο για το 2016, ενώ άφησε ανοιχτό το παράθυρο για μείωση και των κύριων συντάξεων, δηλώνοντας ότι θα δώσει “σκληρή μάχη” με τις Βρυξέλλες για να το αποτρέψει. Όσοι τον άκουσαν, γνωρίζουν βέβαια πολύ καλά πώς κατέληξαν και πώς καταλήγουν αυτές οι “σκληρές μάχες” του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του.

Αν κάτι προσέφερε το χθεσινό θέαμα στη Βουλή ήταν η αίσθηση ότι η επιχείρηση οικοδόμησης ενός σταθερού δικομματικού συστήματος μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ- υπερνεοφιλελεύθερης ΝΔ κινδυνεύει να βυθιστεί πολύ γρήγορα στην κινούμενη άμμο του μνημονίου και της ευρωπαϊκής επιτροπείας. Πλάι στα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που συσσωρεύει η ασκούμενη πολιτική, έρχεται το τεραστίων διαστάσεων προσφυγικό πρόβλημα και οι ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα από τις κυρίαρχες δυνάμεις της ξενοφοβικής Ευρώπης-φρούριο για τη μετατροπή της σε μια τεράστια, ανοιχτή φυλακή μεταναστών. Η ίδια η πραγματικότητα φέρνει στην ημερήσια διάταξη με πιεστικό τρόπο την ανάγκη απεγκλωβισμού της χώρας από αυτόν τον αδιέξοδο δρόμο, σε ρήξη με τις απάνθρωπες πολιτικές της υπαρκτής Ε.Ε.

Α.Θ.

πηγή: iskra.gr