Για τον Φλαμπουράρη (συνέντευξη στη Real News της περασμένης Κυριακής) τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά ως προς την περιβόητη «καθαρή έξοδο»: «Ολοι οι οικονομικοί δείκτες παρουσιάζουν βελτίωση (βιομηχανική παραγωγή, αύξηση εμπορικής δραστηριότητας, εκτίναξη του τουριστικού προϊόντος, σημαντική μείωση της ανεργίας κ.α), οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν μέρα τη μέρα την οικονομία και τα πιστωτικά ιδρύματα, όσες έξοδοι στις αγορές έχουν επιχειρηθεί έχουν στεφθεί με επιτυχία. Αλλά ακόμα κι αν προκύψουν τυχόν δυσκολίες, έχουν ληφθεί πρόνοιες ώστε η οικονομία μας να μην ξανακινδυνεύσει. Συνεπώς, μπορεί να σταθεί μόνη της χωρίς υποστηρικτικούς μηχανισμούς των δανειστών που αλλιώς θα διατηρήσουν την μέχρι σήμερα ασφυκτική επιτροπεία αλλά και την ομηρία μας σε παράλογες και αντιφατικές απαιτήσεις».
Επομένως, με «καθαρή έξοδο» τέρμα η μνημονιακή πολιτική. Δεν το λέει καθαρά, αλλά το υπονοεί. Με το δικό του τρόπο, ώστε να το πιάσουν το υπονοούμενο στα καφενεία: «Είμαι όμως αισιόδοξος ότι οι συμμαχίες που έχουμε διαμορφώσει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, θα είναι αρωγοί στο να “χαλαρώσει το σχοινί“ σε όλους και ιδιαίτερα στους αδύναμους κι όλους όσους έχουν σηκώσει τα μεγαλύτερα βάρη της πολυετούς κρίσης… Να θυμίσω ότι με τυχόν αλλαγή της κυβέρνησης δεν θα απαλλαγεί η χώρα από τις δεσμεύσεις της και δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα προς όφελος του λαού, όπως γινόταν μέχρι τις αρχές του 2015». Συμπέρασμα: κοιτάξτε να ξαναψηφίσετε τον ΣΥΡΙΖΑ, για να δείτε και καμιά άσπρη μέρα, γιατί οι άλλοι θα τα κάνουν χειρότερα. Οσοι τον πιστέψουν και την (ξανα)πατήσουν… κακό του κεφαλιού τους. Δε θα είναι δα η πρώτη φορά, για να έχουν ηθικούς δισταγμούς ο Φλαμπουράρης και τα υπόλοιπα εξουσιαστικά καθάρματα του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι παίζεται το παιχνίδι.
Από τον Φλαμπουράρη στον Κλάους Ρέγκλινγκ: «Το ταξίδι δεν έχει τελειώσει. Η καθιέρωση μιας σύγχρονης, ανταγωνιστικής και ανθεκτικής οικονομίας θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο, πολύ πέρα από το τέλος του προγράμματος του ESM». Δεν είναι δύσκολο να αποκωδικοποιήσει κανείς τι εννοούσε ο επικεφαλής του ESM, μιλώντας στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει η επιτροπεία, ανεξάρτητα από την τεχνική διαχείριση της ικανότητας προς δανεισμό («προληπτική πιστωτική γραμμή» ή «μαξιλάρι ρευστότητας» ή συνδυασμός και των δύο).
Σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ, ο Ρέγκλινγκ χαμήλωσε κάπως τους τόνους (δε στερείται πολιτικού κριτήριου και γι' αυτό ξέρει πως το κανάλι είναι εχθρικό προς την κυβέρνηση και επομένως ο ίδιος δεν πρέπει να δώσει τίτλους). Οπως είπε, «με τα σημερινά δεδομένα δε φαίνεται να είναι απαραίτητο» (η «προληπτική γραμμή πίστωσης»), άφησε όμως κι ένα παράθυρο ανοιχτό, με τη φράση «Θα δούμε όμως και τι μέσα είναι διαθέσιμα». Εθεσε, δηλαδή, το συγκεκριμένο ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις: είναι ένα τεχνικό ζήτημα (άσχετα αν για τους συριζαίους έχει μεγάλη πολιτική σημασία, καθόσον μια «προληπτική γραμμή πίστωσης» θα κατέστρεφε το προπαγανδιστικό τους χαλί).
Με τον κυνισμό του τεχνοκράτη ο Ρέγκλινγκ είπε στην ίδια συνέντευξή του, πως τα δημοσιονομικά μέτρα για το 2019 και το 2020 είναι ήδη ψηφισμένα, επομένως «βασισμένοι σε αυτά που ξέρουμε μέχρι στιγμής δε χρειάζεται να πάρουμε επιπρόσθετες αποφάσεις από δημοσιονομικής πλευράς, που να είναι δύσκολες. Ακριβώς το αντίθετο, θα πρέπει να πάρουμε μέτρα ανάπτυξης». Τι μπορεί να είναι αυτά τα μέτρα ανάπτυξης; Αν όλα τα μέτρα που έχουν αποφασιστεί εφαρμοστούν κανονικά «τότε θα υπάρξει δυνατότητα μείωσης της φορολογίας», λέει ο Ρέγκλινγκ. Και επαναλαμβάνει με έμφαση: «Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές και να ενδυναμώσουμε τη δυνατότητα ανάπτυξης».
Για τη μείωση της φορολογίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων γίνεται λόγος, όχι για κατάργηση των κάθε είδους χαρατσιών που έχουν γονατίσει τον ελληνικό λαό. Γι' αυτό και για να μην υπάρξει καμιά παρεξήγηση από τα λεγόμενά του, προσθέτει: «Ελπίζω να μην επιστρέψουν οι παλιές συνήθειες». Η μνημονιακή πολιτική, ιδιαίτερα στο σκέλος της κινεζοποίησης, πρέπει να παραμείνει αλώβητη.
Πώς θα εξασφαλιστεί αυτό; Οι ιμπεριαλιστές δανειστές έχουν καταστήσει σαφές ότι -παρά τα καλά λόγια για τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο- δεν εμπιστεύονται το ελληνικό αστικό πολιτικό σύστημα. Θεωρούν πως η δίψα για ψήφους μπορεί να οδηγήσει σε χαλάρωση κάποιων πλευρών της μνημονιακής πολιτικής, ιδιαίτερα αν υπάρξει λαϊκή πίεση. Στις 23 Φλεβάρη, από το μακρινό Τόκιο, ο Ρέγκλινγκ έστειλε για μια ακόμα φορά το μήνυμα: «Αν η βιωσιμότητα του χρέους απαιτεί πρόσθετη ελάφρυνση, είμαστε προετοιμασμένοι να τη χορηγήσουμε μόνο εφόσον η Ελλάδα συνεχίζει τις μεταρρυθμίσεις».
Νάτο, λοιπόν, το σχέδιο της νέας επιτροπείας: μέτρα διευθέτησης του χρέους έναντι «μεταρρυθμίσεων» (δηλαδή συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής). Κι επειδή η ανάγκη για συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής θα είναι συνεχής, η διευθέτηση του χρέους δε θα γίνει εφάπαξ, αλλά μέσα από ένα σχέδιο περιοδικών διευθετήσεων. Με περιοδικότητα πενταετίας για παράδειγμα, που μπορεί να προσφέρει έναν αποτελεσματικότατο μηχανισμό επιτροπείας, σε συνδυασμό με τους υπάρχοντες μηχανισμούς ελέγχου της ΕΕ («ευρωπαϊκό εξάμηνο» κτλ.).
Αυτή είναι η ουσία. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Κι επειδή οι Τσιπροτσακαλώτοι ξέρουν πως «έτσι έχουν τα πράγματα», φροντίζουν να μη δημιουργούν οξύνσεις με τους ιμπεριαλιστές.
Συνεχίζεται και η Στουρναριάδα
Την προηγούμενη βδομάδα την έπεσαν στον Στουρνάρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Ρήγας με ταυτόσημου περιεχομένου δηλώσεις σε συνεντεύξεις τους.
Τζανακόπουλος: «Ο κ. Στουρνάρας έχει τη δική του δουλειά, εμείς έχουμε τη δική μας δουλειά, ωστόσο το πλαίσιο εντός του οποίου οφείλει να κινείται και ο κ. Στουρνάρας είναι η γενική πολιτική κατεύθυνση, την οποία ορίζει η κυβέρνηση που έχει εκλεγεί από τον ελληνικό λαό. Η τοποθέτηση περί προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής δεν είναι εποικοδομητική στη σημερινή συγκυρία. Και περισσότερο μοιάζει με απόπειρα εκ των υστέρων πολιτικής δικαίωσης ενός πρώην υπουργού Οικονομικών μιας αποτυχημένης κυβέρνησης, παρά με υπεύθυνη τοποθέτηση του κεντρικού τραπεζίτη μιας χώρας που βρίσκεται σε τροχιά δυναμικής οικονομικής ανάκαμψης».
Ρήγας: «Ο πρόεδρος της ΤτΕ οφείλει να περιοριστεί στο θεσμικό του ρόλο ως εποπτεύων του τραπεζικού συστήματος και να αποφεύγει τη χάραξη πολιτικής γραμμής για την οικονομία. Η αποτυχημένη πολιτική που εφάρμοσε ως Υπουργός Οικονομικών δε θα βρει δικαίωση πηγαίνοντας απέναντι στα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας που ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τα τρία τελευταία χρόνια, κάτω από τους ασφυκτικούς περιορισμούς».
Αυτή τη βδομάδα σειρά είχε ο Παππάς, που την έπεσε χοντρά στον Στουρνάρα, απ' αφορμή όσα είπε ο τελευταίος στο Οικονομικό Φόρουμ Δελφών. Στην παρέα προστέθηκε και το τέως «αφεντικό» της Πειραιώς, Μιχάλης Σάλλας, που δε θέλει να βλέπει τον Στουρνάρα ούτε ζωγραφιστό (μολονότι κατάγονται και οι δύο από το ΠΑΣΟΚ), γιατί θεωρεί ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο «φάγωμά» του από τη μεγαλύτερη εμπορική τράπεζα. «Προληπτική πιστωτική γραμμή με λήξη προγράμματος», έγραψε ο Σάλλας σε άρθρο του στο κρατικό ΑΠΕ-ΜΠΕ, «έχει ζητήσει και λάβει μόνο μία χώρα, έναντι όλων των άλλων που ήταν σε πρόγραμμα, η Πολωνία. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008 και αξίζει να σημειωθεί πως η γραμμή αυτή παραχωρήθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Βεβαίως μία κρίσιμη λεπτομέρεια αποτελεί το γεγονός πως η χώρα ήταν και παραμένει εκτός ευρώ. Ο νοών νοείτω».
Το αυτί του Στουρνάρα, όμως, δεν ιδρώνει. Γιατί απλούστατα έχει τη στήριξη του Ντράγκι, αλλά και των ελλήνων τραπεζιτών, παρέα με τους οποίους επισκέφτηκε πριν από λίγο καιρό την Φρανκφούρτη, όπου συναντήθηκε με στελέχη του ΔΣ της ΕΚΤ καθώς και με τον Γενς Βάιντμαν, τον πανίσχυρο πρόεδρο της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Μπούντεσμπανκ), που προαλείφεται για διάδοχος του Ντράγκι, όταν ο τελευταίος ολοκληρώσει τη θητεία του το 2019. Με τέτοιες πλάτες δεν είναι δυνατόν ο Στουρνάρας να κωλώσει, επειδή του την πέφτουν ο Τζανακόπουλος, ο Ρήγας και ο Παππάς (όχι όμως και ο Τσακαλώτος ή ο Δραγασάκης).
Οπως έχουμε γράψει κατ' επανάληψη, το δίλημμα «προληπτική πιστωτική γραμμή» ή «μαξιλάρι ρευστότητας» για τον ελληνικό λαό είναι ψευτοδίλημμα. Η μνημονιακή πολιτική θα συνεχιστεί χωρίς καμιά ανακούφιση, όποια τεχνική και αν επιλεγεί τελικά. Για τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση, όμως, έχει τη σημασία του. Η κυβέρνηση δε θέλει την «προληπτική πιστωτική γραμμή», γιατί αυτή αναγκαστικά θα συνοδεύεται από Μνημόνιο (και όχι από ένα καλυμμένο Μνημόνιο, όπως θα είναι το «σχέδιο ολιστικής αναπτυξιακής στρατηγικής»). Οι τραπεζίτες όμως θέλουν την «προληπτική πιστωτική γραμμή», γιατί μ' αυτή θα εξακολουθήσει να ισχύει το περιβόητο waiver, δηλαδή η ρήτρα εξαίρεσης που τους επιτρέπει να δανείζονται από την ΕΚΤ με χαμηλότερα επιτόκια. Και οι τραπεζίτες αδιαφορούν για τις πολιτικές ανάγκες των συριζαίων.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟΥ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 10 ΜΑΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου