.

.
Πατήστε στην εικόνα για να δείτε το πρόγραμμα

Τρίτη 3 Απριλίου 2018

Κύκνειο άσμα για τον Ρόμπυ Βαρσάνο με μια συνταρακτική επιστολή



Με μια επιστολή παρακαταθήκη, τέσσερις ημέρες προτού πεθάνει ο Ρόμπυ Βαρσάνο, επιζήσας του Άουσβιτς και εκείνος που είχε αναγνωρίσει στη Θεσσαλονίκη τον Μάξ Μέρτεν (κύριος υπαίτιος της γενοκτονίας των Εβραίων της πόλης από τους ναζί) βοηθώντας στη σύλληψη και καταδίκη του, ευχαρίστησε το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης για τη μετονομασία της οδού Χρυσοχόου σε οδό Αλβέρτου Ναρ.

Η επιστολή εστάλη στις 28 Μαρτίου και σήμερα ο Ρόμπυ Βαρσάνο έφυγε από τη ζωή στα 93 του χρόνια.

Στην επιστολή του χαιρετίζει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη και το δημοτικό συμβούλιο που αποφάσισε την μετονομασία της οδού Αθανασίου Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ και φωνάζει: «Αποκαταστήστε την αλήθεια».


Ο επιζήσας των στρατοπέδων Άουσβιτς – Μπιρκενάου Ρόμπυ Βαρσάνο με τον αριθμό115365 στο χέρι σημείωνε για την μετονομασία της οδού πως «θα ήθελα να πω ένα μπράβο σε όλους εσάς, που αποφασίσατε να τιμήσετε εμάς, όλους τους διωχθέντες Εβραίους της πόλη μας, της Θεσσαλονίκης, με μια απλή αλλά τόσο συμβολική κίνηση».

Για τον Χρυσοχόου έγραψε πως «εμείς και πολλοί πατριώτες τον γνωρίζουμε καλά» ωστόσο τονίζει πως «δεν γυρέψαμε ποτέ εκδίκηση. Παραβλέψαμε πολλές φορές την αδικία».

Ο 93χρονος Ρόμπυ Βαρσάνο έστειλε ένα και μόνο μήνυμα με την επιστολή του που έχει ημερομηνία 28 Μαρτίου 2018: «εκείνες οι ιδεολογίες που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, που εξόντωσαν εκατομμύρια στο όνομα της δήθεν υπεροχής δεν έχουν θέση εδώ σ΄ αυτή την πόλη».

Ολόκληρη η επιστολή
Ημερομηνία: 28/03/18
ΠΡΟΣ: Δήμαρχο Θεσσαλονίκης
Εγώ, ο Ρόμπυ Βαρσάνο, ο φέρων δεκάδες χρόνια τώρα στο χέρι μου τον αριθμό 115365, ο επιζήσας των στρατοπέδων Άουσβιτς – Μπιρκενάου, θα ήθελα να πω ένα μπράβο σε όλους εσάς, που αποφασίσατε να τιμήσετε εμάς, όλους τους διωχθέντες Εβραίους της πόλη μας, της Θεσσαλονίκης, με μια απλή αλλά τόσο συμβολική κίνηση. Η μετονομασία της οδού Αθανασίου Χρυσοχόου σε Αλβέρτος Ναρ είναι μια απάντηση, που κρύβονταν στα συρτάρια της γραφειοκρατίας, των σκοπιμοτήτων και της αδιαφορίας χρόνια τώρα.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στον στρατηγό Χρυσοχόου. Εμείς και πολλοί πατριώτες τον γνωρίζουμε καλά. Θα αναφερθώ όμως στον Αλβέρτο τον λογοτέχνη, το παιδί εκείνο που γεννήθηκε από γονείς, τους οποίους κυνήγησε με λύσσα ο Μαξ Μέρτεν αυτός που επόπτευε την "τελική λύση" στην πόλη μας.
Γλίτωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζιστών, όπως γλίτωσα και εγώ και γαντζώθηκαν, όπως κι εγώ, από τα αποκαΐδια. Κι αντέξαμε, και κάμαμε παιδιά για να εκδικηθούμε τον θάνατο που ξεγελάσαμε. Οι γονείς του Αλβέρτου, όπως κι εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι, επιβιώσαμε και παλέψαμε σκληρά, για να βγάλουμε το μαύρο από τη ζωή μας. Όλοι οι επιζήσαντες δώσαμε αγώνα νύχτα - μέρα για να βγάλουμε αυτό το καταραμένο, καρβουνιασμένο... μαύρο της ψυχής και του σώματος.
Δεν γυρέψαμε ποτέ εκδίκηση. Παραβλέψαμε πολλές φορές την αδικία, αφήνοντας την ιστορία να αποφασίσει και να τιμωρήσει για μάς. Εγώ ήμουν λίγο πιο τυχερός. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μέρτεν και συνέβαλα κι εγώ στη σύλληψή του. Το πώς τον αντιμετώπισε το ελληνικό κράτος είναι άλλο θέμα.
Το ζητούμενο για μένα ήταν να αποκαλυφθεί ο ρόλος του, να βγουν οι επιζήσαντες και να τον κοιτάξουν στα μάτια, όχι με μίσος, αλλά με μια διάθεση να τον περιγελάσουν, γιατί αυτοί τον νίκησαν και ας ήταν αυτός παντοδύναμος.
Το ίδιο θα ήθελα να γίνει και για τους Έλληνες που συνεργάστηκαν με αυτόν και τους όμοιούς του. Μα η "πατρίς ευγνωμονούσα" τους άφησε ατιμώρητους, τους έδωσε αξιώματα, τους έκανε δρόμους...
Και ήρθε τώρα ο δήμος και αποκαθήλωσε το ψεύτικο για χάρη μιας ιστορικής αλήθειας. Είμαι τόσο γέρος, που δεν ξέρω τί θα γίνει αύριο. Αλλά νιώθω τόσο γερός, για να φωνάξω σε όλους: Αποκαταστήστε την αλήθεια. Τιμήστε εκείνους που προσέφεραν στην πόλη μας. Προσπεράστε ό,τι διχαστικό. Ξαναγράψτε την ιστορία με αλήθειες. Όχι τις δικές μου αλήθειες, αλλά τις αλήθειες του κόσμου.
Εκείνες οι ιδεολογίες που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, που εξόντωσαν εκατομμύρια στο όνομα της δήθεν υπεροχής δεν έχουν θέση εδώ σ΄ αυτή την πόλη.
Σας το λέω εγώ, ο Ρόμπυ Βαρσάνο, στα 93 μου χρόνια, ένας από τους ελάχιστους που επέζησαν του ολοκαυτώματος με τον αριθμό-στάμπα στο χέρι 115365.

Με εκτίμηση,
Ρόμπυ Βαρσάνο

efsyn.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου